ЖАСТАР ЖЫРЛАЙДЫ

Бүгін назарларыңызға қостанайлық жас ақындардың өлеңдерін ұсынбақпыз. Жыр өлкесіне қанат қағып, талмай талаптанып жүрген қыз-жігіттердің қадамы ерекше қуантады. Дәйім қаламдары ұшты, жазарлары күшті, болашақта "өлең жазу үшін өлең жазбайтын" өр ақындарға айналуларына тілектес бола отырып, жастардың жауқазын-жырларын өздеріңізбен бөліскенді жөн көрдік. 

 

Жадырасын Дәулет,

Рудный индустриялық институтында 

Электр энергетикасы мамандығының 3-курсында оқиды

 

Бақыт 

 

Түндер бар ұйқыңды тонаған,

Үндер бар сұраған Тобадан.

Бағыттан жаңылып кеткен бе,

Бақытты көксейді көп адам.

 

Көксеуден туады көп егес,

Жалғанда ақиқат көп емес.

Бақыт не?

Күлімдеу, шаттану? 

Жоқ, бақыт ол емес.

 

Тағдыр бұл – Тәңірдің үкімі,

Жамылған керемет күпіні.

Жалғаннан шын бақыт іздеу, бұл –

Арбалған пенденің пікірі.

 

Қалалар, ең көркем көшелер,

Бал құйып берілген кеселер.

Күндерің, түндерің, гүлдерің,

Таулардың жанына төселер – 

бәрі өтірік!

Ішетін бе едің сен 

"тәттіні",

жасырмай "мынау У" десе егер? 

 

Бетперде тағынған бұл дала,

Мейлі сен, масаттан, мың қара.

Өтірік өмірдің ішінде,

Шынайы көрініс бір ғана.

 

Бәрібір, патша бол, астам бол, 

Алланың есімі – асқақ, зор!

Тіршілік – Тәңірдің сынағы,

Құлшылық – Бақытқа бастар жол.

 

Ал, Құран – киелі дерек ол,

Сабырлық пендеге керек ол.

Фәниде жолыңнан айырмай,

Бақидың бақытын бере гөр!

Тәңірім!!! 

 

Махаббатыма

 

Назарды маған, сезбедің, қоймай,

Ашудан қарғып, қарғып та алғанмын.

Тәтті жүзіңе көздерім тоймай,

Қант диабетіне шалдыққан жанмын.

 

"Аңсай бер, қарап суретке" деді,

Махаббат деген мықты "ағай" –

Жүрекке сүюді үйреткен еді,

Еріннен сүю тіпті оңай.

 

Ғашық болуға ғана машықтық,

Сенің бейнеңді ұтты елес құрап.

Арамызда бар арақашықтық,

Арақашықтық түк те емес бірақ.

 

Мазамды болдың, жарқыным, алып,

Қашанғы жүрем тағы бүйтіп-ай.

Жақындап қалсам, шалқыды шабыт,

Махаббатыңның магнитін-ай!

 

Жырдың сиясы – қылқаламымда,

Сезімнің кетпей жұқа мұңдары.

Ғашықтар болайық бір парағында,

Гиннестің рекорд кітабындағы.

 

Қара көзіңнің үзігі көктен,

Көрінді, қайтем күрсініп тегі.

Күпі жамылып, қызығы кеткен

Қызығым болшы тіршіліктегі.

 

Әкеле берді-ау көзіме сені,

Жаныма мұңлы, дос еткем күйді.

Жаным, біздегі сезім өлшемі,

Есептеулермен есептелмейді.

 

Уһ, сезімімді ақыры аңдадың,

(Жаратқан, бірге ете көрсеңші).

Қалған істердің қатырам бәрін,

Қолымнан ұстап кете берсеңші!

 

Көтерші, көріп, күліп еңсені,

Түйені көрмес – көзі көрместің.

Құттықтаймын, жаным, күнімен сені,

Баян Сұлу мен Қозы Көрпештің.

 

 

Адамды сүйіңдер

 

Шабытым, іркілме,

Өрейік шумақты шіркінге.

Күш берген кеудеде бүлкілге,

Жібіткен жүректі бір күнде.

 

Тірліктің босатқан қыспағын,

Өмірдің көрікті тұстарын

сезімсіз сезіну мүмкін бе?

Махаббат дейтұғын жалынның ұшқынын,

Сезбесең, кеудеде қыңсылап міскін үн,

 

Әлсіздік әкетер…

Сезіммен күштімін.

Түнекті айналдыр жарыққа, сүюге тарықпа,

Түрленер түс-түрің,

 

Нұрланар ұсқының.

Талдама түр өңін,

Таңдама реңін.

Сүйе біл шынайы, сүйсініп жүрегің.

 

Махаббат болмаса, бұл фәни мәнсіздеу,

Рас қой келері бір өлім.

Даттанып қалмасын сый-өмір,

Ақтарып сырыңды сүйе біл,

Атқарып ғашықтың рөлін.

 

Иә, бұл шын деректер,

Шынайы ғашықтар аңызын елепті ел.

Өмірдің тәттісін сезер ме ед

Таппаса Қозы кеп Баянын,

Таппаса Еңлігін Кебектер?

 

Ғашықтың көзінде сұлулық орнайды,

Билейді қайыңдар, тербеліп теректер.

Байқалған бақыты тым айқын, өмірі өзіне ұнайтын,

Өзіңнен соншама ерек пе ел?

 

Махаббат – мағына,

Жалғанның сүйкімді жағына

сүйіктің себепкер –

Көкейге осыны түйіңдер!

Тәңірім, талайға ғашықтың күйін бер…

Санаңды мұңдарға жабық қып,

Ғаламды түнерген жарық қып,

Адамды сүйіңдер!

 

 

Махаббат Жарбосина

Ө.Сұлтанғазин атындағы ҚМПУ филология факультеті,

қазақ тілі мен әдебиеті

мамандығының  4-курс студенті

 

Сағыныш

Беу, бақыттың бұлттарынан тамды бақ,

Жерде жүрмін көңілсіздеу əн құрап.

Өзің келіп сипамасаң шашымнан,

Менің жазып жүргендерім – сандырақ.

 

Түндерім де жалғыз қалды ұйқымсыз,

Бағамды да біле алмай жүр кей құнсыз.

Өзің келіп бауырыңа баспасаң,

Мына тұлдыр тіршілік те сүйкімсіз.

 

Маған қарай талай ағыс қарсы ақты,

Сенгендерім көз алдымда ар сатты.

Өзің келіп тыңдамасаң жанымды,

Мына керең қу дүние шаршатты.

 

Өлеңдерім – өмірімнің көрмесі,

Айшықталды оны жырмен өргесін.

Өзің келіп жылытпасаң ертерек,

Суып кетті жүрегімнің бөлмесі.

 

Адалдыққа адал болмау – зор қайғы,

Шындық шыңын жоғалтқандар сорлайды.

Өзің келіп Шолпан туған мезгілде

Ауыл жаққа əкетпесең болмайды.

 

Түнгі сыр

Жанымды жегідей жеп күнара мұң,

Сағыныштан күйреген мұнарамын.

Сіз мені кешіріңіз, атыңызды

Жүрегімнен мəңгіге шығарамын.

 

Солай деумен өзімді жұбатамын,

Еңсемді езді, атпай бұла таңым.

Лəйлідей сізді сүйіп көргенім жоқ,

Алайда, өзіңізді ұнатамын. 

 

Жек көріп сосын талай кектенгенмін,

Ұмытам! -деп өзіме серт бергенмін.

Айығып қалғанымда сағыныштан,

Сізді көріп тағы да дерттенгенмін.

 

Сүрініп жүргенімде ойға мұңды,

Бір үміт жарқ етті де бойға мінді.

Тереземнен Ай қарап айтып қалды

Мен сізге жыр арнауды қойғанымды.

 

Сізді бəлкім алғанмын ойдан құрап?

Əйтпесе, жүрмес едім айдан сұрап.

Анау тұстан бір бейне байқалады,

Сол сіз бе?

Қайдам бірақ…

 

* * *

Жүрегімдесіз тым алыстағы жақыным

Мұңлы түн әнін бұзуға жетпес батылым.

Ай шуағы кеп шашымнан сипап өткенде,

Мен сізді тағы түсімде көрдім, Ақыным!

 

Түсімде көрдім, шынайы бақыт  бұл деген,

Сіз кірген түсте мен де бір ғажап  түрге енем.

Əттең-ай, əттең, оянып кеттім бейуақыт,

Əлгінде ғана шабыт елінде жүрген ем…

 

Міскін үмітпен жалғадым сосын ұйқымды,

Жыр оқып тұрсыз, артынан баяу күй тұнды…

Ақындар сұлу – оқыған сәтте өлеңін,

Тыңдаса соны – оқырман қыздар сүйкімді!

 

Жұлдызбен зерлеп, түндерде кесте тоқысам,

Ұйықтап кетсем, оята алмайды оқыс əн.

Өлеңнің бəрін жазсаңыз ғой тек түсімде,

Ең алғаш болып оны да өзім оқысам…

 

Інжу сөздердің сарбазы, нағыз Батырым,

Өң менен түстің арасы қанша шақырым? 

Өмірде əлі оқып көрмеген жырларды,

Түсіме келіп жазып беріңіз, ақыным…

Қолтаңба беріп қуантыңызшы, Жақыным!