Ұлым менің – Ибраһим
Санаулы күндерден кейін адамзат баласы тағы бір жылды тарих беттеріне таңбалап, жаңа 2015 жылға аяқ басқалы отыр. Жаңа жыл – жаңа арман, жаңа міндеттердің бастауы. Әманда, жыл соңында өткенімізге шолу жасап, Жаңа жылдан жақсы жаңалықтарды күтіп, үлкен үміт ететініміз де ақиқат. Қазақ елінің өткен жылға өкпесі жоқ. Саяси-экономикалық сахнада елеулі өзгеріс, әлеуметтік-мәдени тұрғыда тарту-таралғы аз болмады. Әйткенмен де, әр жыл кез келген адамның жадында көңіл толқытар белгілі бір оқиғамен есте қалады емес пе?! Жылқы жылы біреулер үшін риясыз шаттық пен қуанышқа толы болса, біреулер үшін аса қиындығымен, ал біреулерге еш өзгеріссіз өте шықты.
Ал өзім мен отбасым үшін 2014 жыл табысты жылдардың бірі болды. Жылқы жылы өміріме оң өзгерістер әкелді. Соның бірі ХVІІ халықаралық "Шабыт–2014" шығармашыл жастар фестивалінің іріктеу сындарынан сүрінбей өтіп, Астана қаласындағы ақтық мәресіне қатыстым.
Сонымен қатар бірнеше облыстық, республикалық жыр мүшәйраларының жүлдегері болдым. Бұл жылы өмірімдегі ең маңызды қуаныш – отбасымыздың шаттығы дүниеге тұңғыш ұлымның келуі. Есімін Ибраһим деп қойдық.
Осы ретте мынаны айтайын: тумысынан адам екіге бөлінеді. Бірі қандай ортада жүрсе де, өзін жалғыз сезінеді. Өз ойымен ғана қоректенеді. Екіншісі сыртқа ұмтылып өседі. Жалғанды жалпағынан кешіп, жарық дүниені жалпыға ортақ санайды. Мен сондай азаматтар көп болса екен деп тілеймін. Эгоизм, келешектен үнсіз түңілу – қазақтың мәселесін шешіп бермейді. Керісінше күйреуіктікке ұрындырады. Ұсақ, дәрменсіз тобырға айналдырады. Сондықтан алдағы жыл оқыған, көзі ашық, сауатты қазақ баласын бір-бірімен жалғастыра түссе екен деп тілеймін. Кереметтің бәрін мен қазақтың ішіндегі құрыштай берік бірлігінен күтемін. Қой жылы құтты болсын!
Мешіт Ғазиз
