Жарық жоқ, ақша ұрланған

Он үш отбасы аталмыш саяжайды қысы-жазы паналап отыр. Себебі, олардың басқа барар жер, басар тауы жоқ. Қаладан пәтер жалдау үшін бір адамның жалақысы аздық етеді. Мұндағылардың "қостанайлық" деген тұрақты-мекенжайлары болғанымен тұрмыстары қалалықтарға қарағанда жұпыны. Ыстық су, салқын суы былай тұрсын, электр жарығына зәру. Шаһардан баспана бұйырмай, сая-жайды мекендеген он үш отбасы мінекей, үш айдан бері тұрмыс тауқыметін тартуда.
Тұрғындарыдың айтуы бойынша, мамырдың тоғызында электр құ-рылғысы істен шыққан. Жаңасын алу үшін саяжай қоғамының басшысы тұрғындардың әрқайсысынан жиырма мың теңгеден ақша жинады. Әне-міне жарық қосады деп отырғанда, жинал-ған ақшаның ұрланғаны анықталды. Пәле бір айналдырса, шыр айналдырады деген осы болар. Енді, ақша да, жарық та жоқ. Бұл хабарды естіген жұртшылық өткен жексенбіде жиналып саяжай қоғамының төрайымына барды. Үш сағатқа созыл-ған жиналыста ешкім істің анық-қанығын біле алмады. Ақыр соңында саяжай тұрғындары "Тамыздың біріне дейін жарық қосылсын, не болмаса біз сотқа шағымданамыз" деген мағынада арыз жазып қол қойды. Аталмыш оқиға туралы "Садовод-Сторитель" қоғамының төрайымы Людмила Короткова тілшілерге жауап беруден бас тартты.
Айгүл Медебаева: саяжайдың күзетшісі:

Валентин Енчин, зейнеткер:
– Алғашында трансформаторды сөндіріп тастады. Себебі, мұнда тұрып жатқандар тұрмыстық техниканы жиі пайдаланады. Оны трансформатор көтере алмайды деді. Артынша бәріміз электр жарығынсыз қалдық. Біз, елу шақты адам, 1 200 000-дай ақша жинадық. Әр қайсымыз жиырма мыңнан тапсырдық. Енді, міне, жиналған ақша жоқ, ұрланды деп отыр. Бұл қалай болғаны? Күзетшінің ұрлық болғанын білмей қалуы қалай? Қабырғалас бөлмеде жатып ештеңені естімедім дегені күлкіңді келтіреді. Енді, қайтадан ақша жинаңыздар дейді. Өзім зейнеткермін. Мен үшін тағы да жиырма мың беру оңай емес.
Қымбат
ДОСЖАНОВА
Суреттерде: Саяжай тұрғындарының жексенбідегі жиналысы.
Суреттерді түсірген Айбек ЖҮЗБАЙ.
Қалаға тиіп тұрған жерде жарық болмаса алыс ауылдардағы ахуалға реніш айтып не керек. Өйтіп қала іргесінде тұрғанша ауылға ағылыңдар ағайын!
Қарапайым халықтың осындай мүшкіл халін көріп көңілің түседі. Көмек қолын созатын бір атқамінердің табылмағаны өкінішті- ақ. Әрине, қазіргі таңда біреу үшін екінші қолын ұшын да қимылдатпайды ғой. Алла жәрдемші болсын дегеннен басқа не айтамыз?! Жарықсыз өмір сүрудің қандай екенін білеміз. 1997 жылдары 3 жыл светсіз отырғанбыз ауылда.