Боз жорға
Тербетсе жастайымнан мынау бесік,
Қол соққан құм беткейлер жырау десіп.
Әкемнің боз жорғасы тақымымда,
Келемін ала таңда қырау кешіп.
Қиялым ала таңмен тілдеседі,
Боз жорға мінсем бе екен күнде сені?!
Жыр болып көкейімнен мұң көшеді,
Дөңгелеп көз алдымнан құм көшеді,
Боз жорға, мінсем бе екен күнде сені?!
Боз жорға боз таңдағы боз арманым,
Жаныма жақын болған ғазалдарым.
Алашқа ақын болып сөз арнадым,
Сізге аян қалғаным да, оза алғаным…
Боз жорға боз таңдағы боз арманым.
Боз жорға баптап мінер сәйгүлік ең,
Кекілін келте тарар тай күнім ең.
Құшағын арман күндер жайды білем,
Кілең бір қапталымда бәйге күрең,
Боз жорға баптап мінер сәйгүлік ең.
Боз жорға, боз ала таң, бозбала күн,
Бозарып боз түспенен қозғалатын,
Бәйгеден келуші еді озған атым.
Пырағым, топтан озған боз қанатым,
Боз жорға, боз ала таң, бозбала күн.
Бозарып боз ала таң ата ма әлі,
Бар ма екен беткейлері, жоталары?
Көңілім сол күндерден от алады.
Бозарған боз күндегі арманымдай,
Боздай ма боз даламның боталары,
Бозарып боз ала таң ата ма әлі.
Бауыржан ҚАРАБЕКОВ.
