Қызығушылығы кәсіпке айналды
Киім тігу – өнердің бір түрі. Оған асқан сабырлық пен қажырлы еңбек қажет. Біреуге шеберлік қанмен келсе, біреуге еңбектену арқылы келеді. Бүгінгі кейіпкеріміз Аягөз Әділбекова бұл салаға өз еңбегімен сәнге айналған бас киімдерді тігу арқылы келген екен.
– Тігін тігу саласына ойда жоқта келдім. Оған әлемде таралған індеттің тікелей әсері болды десем артық болмас. Себебі, үйде отырғанда уақытымды бос өткізбей ерекше дүниемен айналысуды жөн көрдім. Осылайша, пандемия уақытында бас киімдерді тігуді бастадым. Яғни, қыз-келіншектер арасында сәнге айналған турбандар тігуді үйрендім. Ол кезде тігін машинам да болған жоқ. Алғашында үйде отырып, қолмен тіккен едім. Менің сәнді турбандарды тағып жүргенімді таныстарым көріп, қызығушылық танытты. Жасаған дүниелерімді Instagram-ға салып отырдым. Оны басқа да адамдар көріп, кейін тапсырыстар түсе бастады. Үлкендерге және балаларға арналған бас киімді әзірлеп, тиісті бағасына сата бастадым. Сұраныстың артуы шабыт берді әрі бұл іске деген сүйіспеншілігімді арттыра түсті. Сұраныс жақсы болғандықтан жолдасым машина сатып алып берді. Сонымен турбандардың қалыңын, жұқасын, моншақтармен әрлеп түр-түрін тіге бастадым. Бас киімдерден кейін ақырындап киім тігуге көштім. Жаз айы болған соң балаларға арналған көйлектерді тігемін деп шештім. Алдымен қызыма және өзіме. Баскиімдерден бөлек, көйлек тігуге де сұраныс арта түсті, – дейді Аягөз Ғабдоллақызы.
«Тігін курсын аштым…»
– Көйлектер мен бас киім тігуді курстарға бару арқылы үйренген едім. Өкінішке қарай қаламызда қазақ тілді курстар жоқ. Орысша оқуға тура келді. Қиындау болды. Мен орысша өте жақсы түсінемін бірақ өзіңнің ана тіліңе ештеңе жетпейді екен. Бұл менің курс ашуыма түрткі болды. Неге біздің Қостанайда тым болмағанда бір ғана қазақ тіліндегі тігін курсы жоқ екені қынжылтты. Мен секілді қазақ тілінде оқығысы келген басқа да қызкеліншектер өте көп болды. Мен курсты өтіп тігін тігуді бастағаннан бері «курс ашпайсыз ба?» деп сұрай бастағандардың қатары көбейе берді. Менің одан тәжірибем болмағандықтан, барлығына «Ой, жоқ өткізбеймін» деп жауап беріп отырдым. Содан кейін неге тігін курсын өткізбеске деп ойласа бастадым. Тігін курстарын өткізу үшін білімімді толықтыруға тура келді. Екі ай осы бойынша сабақ алып, өзім де курс ашпаққа бекіндім. Неден бастарымды білмей жүргенде құрбым келіп, Атамекенде «Бизнес бастау» деген жоба бар екен сол жерден грант алуға болатынын айтып кеңес берді. Тәуекел етіп, баруға шешім қабылдадым. «Бизнес бастаудың» оқуын оқып, бизнес жоспар дайындадым. Нәтижесінде 200 АЕК грант ұттым. Ол қаражатқа тігін машинасын, шеберхана ашу үшін жалға берілетін орын алдым. Осылайша, ең алғаш өңірде қазақ тілінде тігін курсын аштым. Менің әуелгі мақсатым да осы еді. Курсты ашқан кезде көрші қалалардан, аудандардан қыздар келе бастады. Қазірге дейін бір жылдың ішінде 15-20 қыз оқытып шықтым. Топта 2-3 қыздан ғана болады. Өйткені, менде тігін машиналары аз. Одан кейін тағы да карантиндік режим басталды. Кейін толығымен киім тігемін деп шештім. Қазіргі таңда біз ұлттық киімдер тігіп жалға береміз және сатамыз. Әсіресе, тапсырыстардың басым бөлігі тұсаукесер, қырқынан шығару, дорба, кәжекей, қазақы нақыштағы көйлектерге түседі. Сонымен қатар қыздарға, балаларға арналған қарапайым әрі күнделікті киетін киімдердің барлық түрлерін де тігеміз, – дейді шебер.
Кейіпкеріміз қазіргі таңда бауырымен бірге серіктестік құрып, бірге жұмыс жасап жатыр. Сатып алатын тұрақты клиенттері де бар. Өзі бала күтімімен үйде отырса да, үйдегі бір бөлмені шеберханаға айналдырып жұмыс жасауда. Курсты декреттік демалыстан кейін жалғастыру ойында бар. Себебі, сұраныс жоғары. Әсіресе, Рудный қаласынан өте көп түседі. Тіпті, осы жерден курс ашыңызшы дегендер де болған. Ол алдағы уақыттың еншісінде екенін айтады.
